Patch clamp
Patch clamp, czyli inaczej technika stabilizacji skrawka błony to technika laboratoryjna z zakresu elektrofizjologii pozwalająca na badanie kanałów jonowych zlokalizowanych w komórce. Może być zastosowana do badania wielu typów komórek, jednakże idealnie sprawdza się w przypadku komórek, które ulegają pobudzeniu takich jak neurony, kardiomiocyty, włókna mięśniowe oraz komórki beta trzustki.
W technice patch clamp specjalnie skonstruowana szklana elektroda zostaje skontaktowana z błoną komórkową tworząc elektryczny styk oporności rzędu MΩ. Wysoka oporność styku gwarantuje, iż większość powstałych strumieni prądów przepłynie przez pipetkę, która jest podłączona do systemu mierzącego strumień. Wysoka oporność pozwala także na zminimalizowanie wpływu zakłóceń tła. W technice obserwowane są także gigastyki (10 do 100 GΩ), które możliwe są do osiągnięcia gdy powierzchnia pipety jest dostatecznie czysta i gładka, oraz gdy stosuje się technikę zasysania skrawka błony do środka pipety. Za odkrycie i rozwinięcie tej techniki E. Neher i B. Sackmann otrzymali w 1991 roku Nagrodę Nobla z dziedziny fizjologii i medycyny.
Istnieje kilka możliwych konfiguracji badania techniką Patch clamp, które ilustruje Rysunek 1.
Piśmiennictwo: