Z BioInf
Skocz do: nawigacja, szukaj
(Utworzył nową stronę „===Integryny=== INTEGRYNY – rodzina receptorow transbłonowych zaliczanych do białek adhezyjnych. Integryny tworzą połaczenia międzykomórkowe oraz połaczenia...”)
 
(Budowa:)
 
(Nie pokazano 18 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika)
Linia 1: Linia 1:
===Integryny===
+
==Integryny==
 
INTEGRYNY – rodzina receptorow transbłonowych zaliczanych do białek adhezyjnych. Integryny tworzą połaczenia międzykomórkowe oraz połaczenia komórka-macierz zewnątrzkomorkowa (ECM). Pełnią również ważną funkcję strukturalną, poprzez wiązania z białkami cytoszkieletu oraz uczestniczą w transdukcji sygnału i odpowiedzi komórki na sygnały mikrośrodowiska.
 
INTEGRYNY – rodzina receptorow transbłonowych zaliczanych do białek adhezyjnych. Integryny tworzą połaczenia międzykomórkowe oraz połaczenia komórka-macierz zewnątrzkomorkowa (ECM). Pełnią również ważną funkcję strukturalną, poprzez wiązania z białkami cytoszkieletu oraz uczestniczą w transdukcji sygnału i odpowiedzi komórki na sygnały mikrośrodowiska.
Budowa:
+
===Budowa:===
Integryny są glikoproteinami. Każna z integryn jest hetorodimerem utworzonym z dwóch podjednostek: α i β. W genomie człowieka znanych jest 18 genów kodujących podjednostkę α oraz 8 genów kodujących podjednostkę β (tab.1). Dodatkowa zmienność jest zapewniana przez alternatywny splicing cząsteczek pre-mRNA kodujących podjednostki integrynowe. Kombinacja białek wchodzących w skład określonej integryny determinuje powinowactwo tego receptora do różnych ligandów (białek ECM).
+
Integryny są glikoproteinami. Każna z integryn jest hetorodimerem utworzonym z dwóch podjednostek: α i β. W genomie człowieka znanych jest 18 genów kodujących podjednostkę α oraz 8 genów kodujących podjednostkę β (tab.1). Dodatkowa zmienność jest zapewniana przez alternatywny splicing cząsteczek pre-mRNA kodujących podjednostki integrynowe. Kombinacja białek wchodzących w skład określonej integryny determinuje powinowactwo tego receptora do różnych ligandów (białek ECM).  
Tabela 1. Geny kodujące podjednostki integryn.
 
PODJEDNOSTKA α
 
  
PODJEDNOSTKA β
+
{| class="wikitable" style="text-align:center"
Gen
+
|+ Tabela 1. Geny kodujące podjednostki integryn.
Białko
+
! colspan = 3 | PODJEDNOSTKA α
Alternatywne nazwy białka
+
! colspan = 3 |PODJEDNOSTKA β
 +
|-
 +
| Gen
 +
| Białko
 +
| Alternatywne
 +
nazwy białka
 +
| Gen
 +
| Białko
 +
| Alternatywne  
 +
nazwy białka
 +
|-
 +
| ITGA1
 +
| CD49a
 +
| style="text-align:center" | VLA1
 +
| ITGB1
 +
| CD29
 +
| style="text-align:center" | MSK12, MDF2
 +
|-
 +
| ITGA2
 +
| CD49b
 +
| style="text-align:center" | VLA2
 +
| ITGB2
 +
| CD18
 +
| style="text-align:center" | LFA-1
 +
|-
 +
| ITGA3
 +
| CD49c
 +
| style="text-align:center" | VLA3
 +
| ITGB3
 +
| CD61
 +
| style="text-align:center" | GP3A
 +
|-
 +
| ITGA4
 +
| CD49d
 +
| style="text-align:center" | VLA4
 +
| ITGB4
 +
| CD104
 +
|
 +
|-
 +
| ITGA5
 +
| CD49e
 +
| style="text-align:center" | VLA5
 +
| ITGB5
 +
| ITGB5
 +
| style="text-align:center" | FLJ26658
 +
|-
 +
| ITGA6
 +
| CD49f
 +
| style="text-align:center" | VLA6
 +
| ITGB6
 +
| ITGB6
 +
|
 +
|-
 +
| ITGA7
 +
| ITGA7
 +
| style="text-align:center" | FLJ25220
 +
| ITGB7
 +
| ITGB7
 +
|
 +
|-
 +
| ITGA8
 +
| ITGA8
 +
|
 +
| ITGB8
 +
| ITGB8
 +
|
 +
|-
 +
| ITGA9
 +
| ITGA9
 +
| style="text-align:center" | RLC
 +
|
 +
|
 +
|
 +
|-
 +
| ITGA10
 +
| ITGA10
 +
|
 +
|
 +
|
 +
|
 +
|-
 +
| ITGA11
 +
| ITGA11
 +
| style="text-align:center" | HsT18964
 +
|
 +
|
 +
|
 +
|-
 +
| ITGAD
 +
| CD11D
 +
| style="text-align:center" | FLJ39841
 +
|
 +
|
 +
|
 +
|-
 +
| ITGAE
 +
| CD103
 +
| style="text-align:center" | HUMINAE
 +
|
 +
|
 +
|
 +
|-
 +
| ITGAL
 +
| CD11a
 +
| style="text-align:center" | LFA1A
 +
|
 +
|
 +
|
 +
|-
 +
| ITGAM
 +
| CD11b
 +
| style="text-align:center" | MAC-1
 +
|
 +
|
 +
|
 +
|-
 +
| ITGAV
 +
| CD51
 +
| style="text-align:center" | VNRA, MSK8
 +
|
 +
|
 +
|
 +
|-
 +
| ITGA2B
 +
| CD41
 +
| style="text-align:center" | GPIIb
 +
|
 +
|
 +
|
 +
|-
 +
| ITGAX
 +
| CD11c
 +
|
 +
|
 +
|
 +
|
 +
|}
  
Gen
+
===Funkcja:===
Białko
+
# Tworzenie połaczeń adhezyjnych.
Alternatywne nazwy białka
 
ITGA1
 
CD49a
 
VLA1
 
 
 
ITGB1
 
CD29
 
MSK12, MDF2
 
ITGA2
 
CD49b
 
VLA2
 
 
 
ITGB2
 
CD18
 
LFA-1
 
ITGA3
 
CD49c
 
VLA3
 
 
 
ITGB3
 
CD61
 
GP3A
 
ITGA4
 
CD49d
 
VLA4
 
 
 
ITGB4
 
CD104
 
 
 
ITGA5
 
CD49e
 
VLA5
 
 
 
ITGB5
 
ITGB5
 
FLJ26658
 
ITGA6
 
CD49f
 
VLA6
 
 
 
ITGB6
 
ITGB6
 
 
 
ITGA7
 
ITGA7
 
FLJ25220
 
 
 
ITGB7
 
ITGB7
 
 
 
ITGA8
 
ITGA8
 
 
 
 
 
ITGB8
 
ITGB8
 
 
 
ITGA9
 
ITGA9
 
RLC
 
 
 
 
 
ITGA10
 
ITGA10
 
 
 
 
 
 
 
ITGA11
 
ITGA11
 
HsT18964
 
 
 
 
 
ITGAD
 
CD11D
 
FLJ39841
 
 
 
 
 
ITGAE
 
CD103
 
HUMINAE
 
 
 
 
 
ITGAL
 
CD11a
 
LFA1A
 
 
 
 
 
iTGAM
 
CD11b
 
MAC-1
 
 
 
 
 
ITGAV
 
CD51
 
VNRA, MSK8
 
 
 
 
 
ITGA2B
 
CD41
 
GPIIb
 
 
 
 
 
ITGAX
 
CD11c
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Funkcja:
 
1. Tworzenie połaczeń adhezyjnych.
 
 
Integryny umożliwiają przytwierdzenie komórki do podłoża poprzez tworzenie połączeń zwierających komórka-macierz zewnątrzkomórkowa (ECM). W połączeniu typu przyczep ogniskowy (ang. focal adhesion) zewnątrzkomórkowa domena integryny wiąże się z białkami ECM (np. fibronektyną), a część cytoplazmatyczna pozostaje związana z filamentami aktynowymi poprzez białka kotwiczące: talinę, paksylinę, winkulinę i α-aktyninę (ryc. 1) [1, 2].  Innym typem integrynowych połaczeń zwierających są hemidesmosomy wiążące komórkę do błony podstawnej. Hemidesmosomy są związane z cytoszkieletem komórki (filamentami pośrednimi) za pomocą pochodnych desmoplakiny [1].
 
Integryny umożliwiają przytwierdzenie komórki do podłoża poprzez tworzenie połączeń zwierających komórka-macierz zewnątrzkomórkowa (ECM). W połączeniu typu przyczep ogniskowy (ang. focal adhesion) zewnątrzkomórkowa domena integryny wiąże się z białkami ECM (np. fibronektyną), a część cytoplazmatyczna pozostaje związana z filamentami aktynowymi poprzez białka kotwiczące: talinę, paksylinę, winkulinę i α-aktyninę (ryc. 1) [1, 2].  Innym typem integrynowych połaczeń zwierających są hemidesmosomy wiążące komórkę do błony podstawnej. Hemidesmosomy są związane z cytoszkieletem komórki (filamentami pośrednimi) za pomocą pochodnych desmoplakiny [1].
  
Ryc.1. Budowa przyczepu ogniskowego (ang. focal adhesion) [2].
+
[[Image:INTEGRYNY9832.jpg‎|thumb|center|800px|Ryc.1. Budowa przyczepu ogniskowego (ang. focal adhesion) [2].]]
  
2. Transdukcja sygnału
+
# Transdukcja sygnału
 
Integryny są receptorami błonowymi przenoszącymi informacje na temat struktury oraz składu otoczenia komórki. Ligandami dla integryn są: fibronektyna, witronektyna, kolagen oraz laminina. Integryny oraz błonowe receptory kinaz tyrozynowych (RTK - receptor tyrosine kinase) determinują odpowiedź komórki na poziomie: prolifracji, migracji lub apoptozy (ryc.2) [3].
 
Integryny są receptorami błonowymi przenoszącymi informacje na temat struktury oraz składu otoczenia komórki. Ligandami dla integryn są: fibronektyna, witronektyna, kolagen oraz laminina. Integryny oraz błonowe receptory kinaz tyrozynowych (RTK - receptor tyrosine kinase) determinują odpowiedź komórki na poziomie: prolifracji, migracji lub apoptozy (ryc.2) [3].
  
Ryc.2. Szlaki sygnałowe zależne od integryn oraz receptorów kinaz tyrozywych (RTK) [3].
+
[[Image:INTEGRYNY0972.jpg|thumb|center|800px|Ryc.2. Szlaki sygnałowe zależne od integryn oraz receptorów kinaz tyrozywych (RTK) [3].]]
  
3. Udział w procesie migracji komórki.
+
# Udział w procesie migracji komórki.
 
Integryny tworzą punkty zakotwiczenia komórki do macierzy zewnątrzkomórkowej charakterystyczne dla procesu migracji komórki [4].  
 
Integryny tworzą punkty zakotwiczenia komórki do macierzy zewnątrzkomórkowej charakterystyczne dla procesu migracji komórki [4].  
 
Wypustka cytoplazmy zwrócona w kierunku ruchu komórki (lamelipodium) tworzy cienkie palczaste wypustki (filopodia), które łączą się z podłożem za pomocą połaczeń integrynowych. Powoduje to naprężenia w cytoszkielecie i oderwanie się od podloża tylnej części komórki oraz depolimeryzacji filamentów aktynowych (retrakcja) (Ryc.3).
 
Wypustka cytoplazmy zwrócona w kierunku ruchu komórki (lamelipodium) tworzy cienkie palczaste wypustki (filopodia), które łączą się z podłożem za pomocą połaczeń integrynowych. Powoduje to naprężenia w cytoszkielecie i oderwanie się od podloża tylnej części komórki oraz depolimeryzacji filamentów aktynowych (retrakcja) (Ryc.3).
  
 
+
[[Image:INTEGRYNY1468.jpg‎|thumb|center|800px|Ryc.3. Przemieszczanie się komórki po podłożu.]]
Ryc.3. Przemieszczanie się komórki po podłożu.
 
  
 
Brak wiązań receptorów integrynowych z ligandami indukuje szlak sygnałowy prowadzący do apoptozy (tzw. anoikis).
 
Brak wiązań receptorów integrynowych z ligandami indukuje szlak sygnałowy prowadzący do apoptozy (tzw. anoikis).
  
[1] Alberts B, Johnson A, Lewis J, et al. „Molecular Biology of the Cell. 4th edition.” New York: Garland Science; 2002.
+
'''Literatura'''
[2] Mitra SK, Hanson DA, Schlaepfer DD. „Focal adhesion kinase: in command and control of cell motility.” Nat Rev Mol Cell Biol. 2005 Jan;6(1):56-68. Review. 15688067.
+
# Alberts B, Johnson A, Lewis J, et al. „Molecular Biology of the Cell. 4th edition.” New York: Garland Science; 2002.
[3] Guo W, Giancotti FG. Integrin signalling during tumour progression. Nat Rev Mol Cell Biol. 2004 Oct;5(10):816-26. 15459662.
+
# Mitra SK, Hanson DA, Schlaepfer DD. „Focal adhesion kinase: in command and control of cell motility.” Nat Rev Mol Cell Biol. 2005 Jan;6(1):56-68. Review. 15688067.
[4] Ngalim SH, Magenau A, Le Saux G, Gooding JJ, Gaus K. „How do cells make decisions: engineering micro- and nanoenvironments for cell migration.” J Oncol. 20652046.
+
# Guo W, Giancotti FG. Integrin signalling during tumour progression. Nat Rev Mol Cell Biol. 2004 Oct;5(10):816-26. 15459662.
 +
# Ngalim SH, Magenau A, Le Saux G, Gooding JJ, Gaus K. „How do cells make decisions: engineering micro- and nanoenvironments for cell migration.” J Oncol. 20652046.

Aktualna wersja na dzień 09:46, 3 paź 2014

Integryny

INTEGRYNY – rodzina receptorow transbłonowych zaliczanych do białek adhezyjnych. Integryny tworzą połaczenia międzykomórkowe oraz połaczenia komórka-macierz zewnątrzkomorkowa (ECM). Pełnią również ważną funkcję strukturalną, poprzez wiązania z białkami cytoszkieletu oraz uczestniczą w transdukcji sygnału i odpowiedzi komórki na sygnały mikrośrodowiska.

Budowa:

Integryny są glikoproteinami. Każna z integryn jest hetorodimerem utworzonym z dwóch podjednostek: α i β. W genomie człowieka znanych jest 18 genów kodujących podjednostkę α oraz 8 genów kodujących podjednostkę β (tab.1). Dodatkowa zmienność jest zapewniana przez alternatywny splicing cząsteczek pre-mRNA kodujących podjednostki integrynowe. Kombinacja białek wchodzących w skład określonej integryny determinuje powinowactwo tego receptora do różnych ligandów (białek ECM).

Tabela 1. Geny kodujące podjednostki integryn.
PODJEDNOSTKA α PODJEDNOSTKA β
Gen Białko Alternatywne

nazwy białka

Gen Białko Alternatywne

nazwy białka

ITGA1 CD49a VLA1 ITGB1 CD29 MSK12, MDF2
ITGA2 CD49b VLA2 ITGB2 CD18 LFA-1
ITGA3 CD49c VLA3 ITGB3 CD61 GP3A
ITGA4 CD49d VLA4 ITGB4 CD104
ITGA5 CD49e VLA5 ITGB5 ITGB5 FLJ26658
ITGA6 CD49f VLA6 ITGB6 ITGB6
ITGA7 ITGA7 FLJ25220 ITGB7 ITGB7
ITGA8 ITGA8 ITGB8 ITGB8
ITGA9 ITGA9 RLC
ITGA10 ITGA10
ITGA11 ITGA11 HsT18964
ITGAD CD11D FLJ39841
ITGAE CD103 HUMINAE
ITGAL CD11a LFA1A
ITGAM CD11b MAC-1
ITGAV CD51 VNRA, MSK8
ITGA2B CD41 GPIIb
ITGAX CD11c

Funkcja:

  1. Tworzenie połaczeń adhezyjnych.

Integryny umożliwiają przytwierdzenie komórki do podłoża poprzez tworzenie połączeń zwierających komórka-macierz zewnątrzkomórkowa (ECM). W połączeniu typu przyczep ogniskowy (ang. focal adhesion) zewnątrzkomórkowa domena integryny wiąże się z białkami ECM (np. fibronektyną), a część cytoplazmatyczna pozostaje związana z filamentami aktynowymi poprzez białka kotwiczące: talinę, paksylinę, winkulinę i α-aktyninę (ryc. 1) [1, 2]. Innym typem integrynowych połaczeń zwierających są hemidesmosomy wiążące komórkę do błony podstawnej. Hemidesmosomy są związane z cytoszkieletem komórki (filamentami pośrednimi) za pomocą pochodnych desmoplakiny [1].

Ryc.1. Budowa przyczepu ogniskowego (ang. focal adhesion) [2].
  1. Transdukcja sygnału

Integryny są receptorami błonowymi przenoszącymi informacje na temat struktury oraz składu otoczenia komórki. Ligandami dla integryn są: fibronektyna, witronektyna, kolagen oraz laminina. Integryny oraz błonowe receptory kinaz tyrozynowych (RTK - receptor tyrosine kinase) determinują odpowiedź komórki na poziomie: prolifracji, migracji lub apoptozy (ryc.2) [3].

Ryc.2. Szlaki sygnałowe zależne od integryn oraz receptorów kinaz tyrozywych (RTK) [3].
  1. Udział w procesie migracji komórki.

Integryny tworzą punkty zakotwiczenia komórki do macierzy zewnątrzkomórkowej charakterystyczne dla procesu migracji komórki [4]. Wypustka cytoplazmy zwrócona w kierunku ruchu komórki (lamelipodium) tworzy cienkie palczaste wypustki (filopodia), które łączą się z podłożem za pomocą połaczeń integrynowych. Powoduje to naprężenia w cytoszkielecie i oderwanie się od podloża tylnej części komórki oraz depolimeryzacji filamentów aktynowych (retrakcja) (Ryc.3).

Ryc.3. Przemieszczanie się komórki po podłożu.

Brak wiązań receptorów integrynowych z ligandami indukuje szlak sygnałowy prowadzący do apoptozy (tzw. anoikis).

Literatura

  1. Alberts B, Johnson A, Lewis J, et al. „Molecular Biology of the Cell. 4th edition.” New York: Garland Science; 2002.
  2. Mitra SK, Hanson DA, Schlaepfer DD. „Focal adhesion kinase: in command and control of cell motility.” Nat Rev Mol Cell Biol. 2005 Jan;6(1):56-68. Review. 15688067.
  3. Guo W, Giancotti FG. Integrin signalling during tumour progression. Nat Rev Mol Cell Biol. 2004 Oct;5(10):816-26. 15459662.
  4. Ngalim SH, Magenau A, Le Saux G, Gooding JJ, Gaus K. „How do cells make decisions: engineering micro- and nanoenvironments for cell migration.” J Oncol. 20652046.